نام مقاله : آموزش سنتی معماری در ایران و ارزیابی آن از دیدگاه یادگیریِ مبتنی بر مغز پدیدآورندگان : هادی قدوسی‌فر ، ایرج اعتصام ، فرح حبیب ، هاجر پناهی برجای انتشاریافته در : دوفصل‌نامه‌ی «مطالعات معماری ایران» (شماره‌ی 1، بهار و تابستان 1391) شمار صفحه‌ها : 20 فرمت : PDF اندازه‌ی فایل : 272 کیلوبایت چکیده : وجود آثار ارزشمند معماری گذشته‌ی ایران، نشان از ساخته شدن آن‌ها به دست هنرمندانی دارد که از توانمندی‌های بالای هنری، فنی و فرهنگی برخوردار بوده‌اند؛ چنین توانمندی‌هایی به خودیِ خود نشان‌دهنده‌ی وجود دانش معماریِ درخور در میان آن‌هاست. بدیهی‌ست که برخورداری از این توانمندی‌ها به‌رغم نبود نظام آموزشی دانشگاهی در میان معماران سنتی، صرفاً از راه تجربه‌های شخصی و بی بهره‌گیری از آموزش‌های حرفه‌ایِ مناسب نمی‌توانسته انجام پذیرفته باشد. نظام آموزشی کنونی در ایران صرفاً با الگوبرداری از برخی برنامه‌های آموزشی غربی و برخی تغییرات در آن‌ها بنیاد نهاده شده و با چشم‌پوشی از تجربیات مثبت گذشته، خود را از بهره‌مندی از آن‌ها محروم کرده است، بنابراین، شناخت تجربه‌هایی که پیشینیان برای پرورش معماران از آن بهره می‌بردند و تلفیق جنبه‌های مثبت آن با نظام‌های کنونی آموزشی، می‌تواند در ارتقای این نظام‌ها سودمند واقع گردد. نگارندگان این نوشتار به دنبال پاسخ‌گویی به این پرسش‌اند که عناصر اصلی در شکل‌دهی به آموزش معماران در معماری گذشته چه بوده است؟ این پژوهش، گونه‌ای پژوهش کیفی است که با بهره‌گیری از روش تئوری مفهوم‌سازیِ بنیادی به مطالعه‌ی نظام سنتی آموزش معماری در ایران و بررسی مباحث و روش‌های آموزشی در آن پرداخته، و نظام آموزش سنتی معماری را بر پایه‌ی نظریه‌های آموزشی استوار بر نظریه‌های یادگیری مبتنی بر مغز، با هدف شناخت ویژگی‌های مثبت در نظام آموزش سنتی معماری ارزیابی کرده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد برخلاف آنچه غالباً تصور می‌شود، نظام سنتی آموزش معماری در ایران صرفاً شامل آموزش‌های عملی نبوده و آموزش مباحث نظری و مبانی فکری، بخش دیگری از آموخته‌های معماران را تشکیل می‌داده است. کلیدواژه‌ها : آموزش معماری، معماران سنتی، آموزش نظری، ادراک.
|
